به افتخار مربی بزرگ و شاگردانش

به نام خدا

به افتخار جنگنده ها!

#همشهری_جوان_شماره_492 

قلب ها تند تر از همیشه می زنند، چشم ها  به یک زمین دوخته شده اند.

کانبرا،حالا نه پایتخت استرالیا که مرکز توجه تمام ایرانی هاست... ماراتن انگار

تمامی ندارد. پنالتی پشت پنالتی. دلهره پشت دلهره. گل پشت گل. یکی ما می

زنیم،یکی آنها. تا جایی که وحید امیری  چند سانتیمتر،فقط چند سانتیمتر کم می

آورد و... تمام! تیم ملی ایران باز هم پشت نیمه نهایی حبس می شود. باز هم

شکست می خوریم....

***

انگار همه چیز از قبل تعیین شده است. انگار سناریو را از مدتها قبل نوشته اند برای

چنین روزی. برای روزی که مربی خارجی شکست میخورد. آقایان کارشناس باز هم

انتقاد میکنند. باز هم فریاد«کی روش باید برود» سر می دهند. باز هم به تمام

توانایی های کی روش دهن کجی میکنند. یکی می گوید:«کیروش چیزی به فوتبال

ایران اضافه نکرده.» و دیگری ادامه می دهد:« از وقتی کی روش آمده تیم ملی بی

برنامه حمله می کند.» درست شبیه دوسال قبل. شبیه روزی که تیم کی روش به

ازبکستان در تهران باخت و صعود ما به جام جهانی برزیل سخت شد. کیروش آن

روزها صبر کرد و دست آخر، صدای تمام آقایان را خاموش کرد. اما امروز؟ نمی

دانیم چه چیزی در انتظار تیم ملی خواهد بود.

 

سوالی که می توان از آقایان کارشناس پرسید،این است که اگر کی روش برود، چه

کسی می تواند جای او را پر کند؟ کسی هست که بتواند این نظم تیمی و نگرش

حرفه ای را در تیم حفظ کند؟ کسی هست که بتواند باز هم نود دقیقه تیم را جلوی

آرژانتین نگه دارد؟ آدمی در کلاس کیروش داریم که تیمش بتواند دو بار بازی ِ

باخته،آن هم در وقتهای اضافه، را برگرداند؟

 

فقط کافی ست به چهارسال قبل برگردیم. قطر 2011. تیم قطبی هم مثل تیم

کی روش با 9 امتیاز و به عنوان سرگروه پا به مرحله یک چهارم گذاشته بود. تیم او

هم مثل تیم کی روش در 90 دقیقه با حریفش مساوی کرده بود. اما با یازده بازیکن

و با قضاوت داوری که «بد» نبود.  اما تیم قطبی، در همان دقایق ابتدایی وقت 

اضافه اول از حریفش گل خورد و دیگر سر بلند نکرد....شکست را همان جا پذیرفت

و حذف شد. تیم کی روش ولی ده نفره بود و دوبار در همان وقت های کشنده ی

اضافه عقب افتاد و برگشت. تنها دستاورد کی روش برای فوتبال ایران اگر همین

باشد،کافی است:تبدیل تیمی که با دریافت اولین گل خودش را می بازد؛به تیمی که

تا آخرین لحظه  منظم است و برای کسب پیروزی می جنگد.

 

کی روش برایمان تیمی را ساخته که سالها حسرتش را می کشیدیم. تیمی که

حرفه ای بازی می کند،تیمی که با شکوه می جنگد...