به نام خدا
روایتی از دیدار با یک خانواده ی قهرمان
ستارهی دوران بی ستاره
ایستاده
ایم در کوچه ای که منتهی می شود به آپارتمانی ساده،جایی در حوالی ِ میدان آزادی.
منتظریم تا چند نفرِ باقی مانده هم برسند. با آنها، تعدادمان از سی نفر هم بیشتر
می شود! تقریباً تمام فضای کوچه را اشغال کرده ایم. حضورمان در این ساعت و با این تعداد،
بدیهی است که ساکنین کوچهی دوازدهم را متعجب خواهد کرد!
۱ نظر
۱۹ اسفند ۹۴ ، ۱۳:۵۰