عید مبارک

هو الحی 

شهر، با گل فرش شده است. نور ِ ریسه ها، منعکس می شود در قلب آدم ها و دلم غنج می رود از این همه رنگ که پرواز می کنند در آسمان. بساط ِ شربت و شیرینی به راه است، یک طوری که آدم اگر نخواهد هم لبخند می زند. می بینی؟ همه جا را به خاطر تو آذین بسته ایم. تویی که ندیده عاشقت شدیم و سالها به انتظارت نشسته ایم. نبودنت کِی تمام می‌شود ای معنای تام و تمام امید؟  فریاد ها در سینه ها مانده است. قلب ِ زمین، فشرده و فسرده، بی تو حال خوشی ندارد.

 نمی آیی؟...

نیمه ی شعبان مبارک!